யாருமில்லா வீட்டுமுத்தத்துல அணில் ஓடியாடி வெளையாடுறமாதிரி, காதலரப்பிரிஞ்ச காதலி மனத்துலயும் துன்பம் ஓடியாடி வெளையாடுதாம். ஹ.
தோழி, எங் காதலர் எம் பக்கத்துல இருந்தபோது, ரொம்ப ரொம்ப மகிழ்ச்சியா இருந்தேன். நம்பூருல விழா எடுக்கும்போது எப்படி எல்லாரும் கொண்டாட்டமா இருந்தாங்களோ, அப்படிக் கொண்டாடிட்டு இருந்தேன். வாழ்க்கையில ஒரு துளி வருத்தங்கூட இல்லாம இருந்துச்சு. அவர் இப்ப என்னவிட்டுட்டுப் போய்ட்டார்.
நீ பக்கத்து ஊருக்குப் போயிருக்கியா. இப்ப மழையில்லாம பாலைநெலமா மாறிடுச்சு. அந்த ஊருல இருக்குற வீடுகளவிட்டு எல்லாரும் போய்ட்டாங்க. அந்த வீடுமாதிரியே என் மனமும் வெறிச்சோடி காலியா ஆயிடுச்சு.
தோழி, இதையே நேத்து நம்பூருக்கு வந்த ஒரு புது புலவர்கிட்ட சொன்னேன். அவர் அருமையா ஒரு பா எழுதிட்டாரு தெரியுமா. அவர் இன்னும் அழகாச் சொல்றார் பாரு. அணிலாடு முன்றில், அப்படீன்னு உவமைய தெளிக்கிறார். அதாவது, பாலையில இருக்குற யாருமிலா வீட்டுமுத்தத்துல அணிலுங்க எல்லாம் பயமே இல்லாம அதுமாட்டுக்கும் சுத்திட்டு இருக்குமாம். தலைவரப் பிரிஞ்ச என், வெறிச்சோடி இருக்குற, பொலிவெழந்த மனத்துல, துன்பம் அணில்மாதிரி ஓடியாடி வெளையாடுதாம்.
நீ என்னச் சொல்ற, நல்லா இருக்குதானே? இரண்டு கழஞ்சுப் பொன் தருவதா இன்னிக்கு வரச்சொல்லியிருக்கேன்.
காதல ருழைய ராகப் பெரிதுவந்து
சாறுகொ ளூரிற் புகல்வேன் மன்ற
அத்த நண்ணிய வங்குடிச் சீறூர்
மக்கள் போகிய வணிலாடு முன்றிற்
புலப்பில் போலப் புல்லென்
றலப்பென் றோழியவ ரகன்ற ஞான்றே
(அணிலாடு முன்றிலார்)