எம்மகளோட நிலைகொள்ளாத தவிப்பு என்னன்னு நேத்திக்கு எனக்குத் தெரியல. இன்னிக்குத் தெரிஞ்சிடுச்சு. அவனோடப் போய்ட்டா.
இங்கப் பக்கத்துல இருக்குற மலையில, பட்டும்படாதமாதிரி மழைமேகங்க தவழ்ந்துட்டு இருக்கும். அங்கப் போனாலே நம்மளச் சுத்திக் குளுமை சூழ்ந்துகிட்டு, சாரல் லேசா படர்ந்துட்டு இருக்கும். காத்துல வேங்கைமரத்து மலரும், காந்தள்மலரும் தங்களோட வாசனைய அலைபாயவிட்டிருக்கும். இதேமாதிரி மணம் நெறஞ்சவ எம்மகள்; அங்கப் பூக்குற ஆம்பல் மலரவிடக் குளுமைமிக்கவ எம் மக.
நான் எப்பவும் போலத்தான், நேத்திக்கு எம் மகளைத் தோளாறக் கட்டித் தழுவினேன். ஆனா அவ, எனக்கு வேர்க்குது, அப்படீன்னா. அவ அப்படிச் சங்கடப்பட்டதுக்குக் காரணம், நேத்திக்கு எனக்கு விளங்கல. ஆனா, இன்னிக்கு எனக்குப் புரிஞ்சுடுச்சு. என்னப்பிரிஞ்சு அவனோடப் போய்ட்டா.
பெயர்த்தனென் முயங்கயான் வியர்த்தனெ னென்றனள்
இனியறிந் தேனது துனியா குதலே
கழறொடி யாஅய் மழைதவழ் பொதியில்
வேங்கையுங் காந்தளு நாறி
ஆம்பன் மலரினுந் தான்றண் ணியளே
(மோசிகீரனார்)